Karpaty to jeden z bardziej rozległych łańcuchów górskich świata – stanowią także drugą pod kątem wysokości krainę w Europie. Specyfika tego obszaru sprowadza się do faktu, iż jest on wewnętrznie nad wyraz zróżnicowany, jak w wymiarze geologicznym, jak i krajobrazowym. Karpackie szczyty dużo rzadziej niż Alpy osiągają pułap 2500 m.n.p.m., w niczym jednak nie ujmuje im wyjątkowego charakteru. Ogólny podział Karpat obejmuje łańcuchy: Zachodni, Wschodni oraz Południowy, w ramach których wyróżniane są: Zewnętrzne Karpaty Zachodnie, Centralne Karpaty Zachodnie, Wewnętrzne Karpaty Zachodnie, Wewnętrzne i Zewnętrzne Karpaty Wschodnie oraz Karpaty Transylwańskie i Góry Zachodniorumuńskie. Do niezwykle malowniczych części Karpat należą przełęcze między poszczególnymi pasmami, wśród których warto wymienić: Dukielską, Ortuz, Predeal, Tatarską oraz Użocką. Polska część Karpat zajmuje około 9,3 powierzchni masywu. To w Tatrach, znajdujących się na granicy polsko – słowackiej można podziwiać najwyższe szczyty Karpat, takie jak Gerlach (2655 m.n.p.m.), Łomnica (2632 m n.p.m ), Lodowy Szczyt (2628 m n.p.m ) i Durny Szczyt (2623 m n.p.m ) – wszystkie na Słowacji, a także Moldoveanu (w rumuńskich Górach Fogarskich – 2544 m.n.p.m). W Polsce najbardziej okazałym wzniesieniem pozostają Rysy (2499 m.n.p.m.). Poza Tatrami w Polsce wyróżnia się następujące części Karpat, na podstawie ich budowy geologicznej: starsze Karpaty Wewnętrzne, gdzie znajdują się: Podhale i Pieniny oraz młodsze Karpaty Zewnętrzne obejmujące Beskidy, Bieszczady i Pogórze Karpackie. Przyjrzyjmy się bliżej najważniejszym szczytom w polskich częściach Karpat.